ஒரு சகோதரனாவது சகோதரியாவது வஸ்திரமில்லாமலும் அநுதின ஆகாரமில்லாமலும் இருக்கும்போது, உங்களில் ஒருவன் அவர்களை நோக்கி: நீங்கள் சமாதானத்தோடே போங்கள், குளிர்காய்ந்து பசியாறு ங்கள் என்று சொல்லியும், சரீரத்திற்கு வேண்டியவைகளை அவர்களு க்குக் கொடாவிட்டால் பிரயோஜனமென்ன? அப்படியே விசுவாசமும் கிரியைகளில்லாதிருந்தால் தன்னிலேதானே செத்ததாயிருக்கும். (யாக் கோபு 2:15-16). என்று கிரியையில்லாத விசுவாசத்தைக் குறித்து தேவ ஊழியராகிய யாக்கோபு விளக்கிக் கூறியிருக்கின்றார். இன்று சிலர் ஆவிக்குரிய காரியங்கள் என்று அவைகளை குறித்து பிரசங்கித்து, மனிதர்களுடைய அடிப்படை தேவைகளை பராமுகமாகவிட்டுவிடுகின்றார்கள். இன்னும் சிலர், தங்களுக்கென்றும், தங்கள் சந்ததிக்கென்றும் மிகையாக சேர்த்து வைத்துவிட்டு, அன்றாட தேவைகளுக்காக பிரயாசம்படும், உடன் சகோதரர்களின் தேவைக ளையும் அதன் அவசியத்தையும் குறித்து மறந்து போய்விடுகின்றார்கள். 'அன்றியும் மனுஷமாரன் தமது மகிமைபொருந்தினவராய்ச் சகல பரிசுத்த தூதரோடுங்கூட வரும்போது, தமது மகிமையுள்ள சிங்காசனத்தின்மேல் வீற்றிருப்பார். அப்பொழுது, சகல ஜனங்களும் அவருக்கு முன்பாகச் சேர்க்கப்படுவார்கள். மேய்ப்பனானவன் செம்மறியாடுகளையும் வெள்ளாடுகளையும் வௌ;வேறாக பிரிக்கிறது போல அவர்களை அவர் பிரித்து, செம்மறியாடுகளைத் தமது வலதுபக்கத்திலும், வெள்ளாடுகளைத் தமது இடதுபக்கத்திலும் நிறுத்துவார். அப்பொழுது, ராஜா தமது வலது பக்கத்தில் நிற்பவர்களைப் பார்த்து: வாருங்கள் என் பிதாவினால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்களே, உலகம் உண்டானதுமுதல் உங்களுக்காக ஆயத்தம் பண்ணப்பட்டிருக்கிற ராஜ்யத்தைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளுங்கள். பசியாயிருந்தேன், எனக்குப் போஜனங் கொடுத்தீர்கள்; தாகமாயிருந்தேன், என் தாகத்தைத் தீர்த்தீர்கள்; அந்நியனா யிருந்தேன் என்னைச் சேர்த்துக்கொண்டீர்கள்;. வஸ்திரமில்லாதிருந்தேன், எனக்கு வஸ்திரங்கொடுத்தீர்கள்; வியாதியாயிருந்தேன், என்னை விசாரிக்க வந்தீர்கள்; காவலிலிருந்தேன், என்னைப் பார்க்கவந்தீர்கள் என்பார்.' எனவே ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை என்று அடிப்படைக் காரியங்களை மறந்து போய்விடாதிருங்கள்.